Collatio igitur ista te nihil iuvat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cave putes quicquam esse verius. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Duo Reges: constructio interrete. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Praeclare hoc quidem.
Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus
verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis
bonorum videbatur extremum.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Quis enim redargueret?: Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Bork: Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Quonam modo?: De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
Avaritiamne minuis?: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Zeno autem, quod suam, quod propriam speciem habeat, cur appetendum sit, id solum bonum appellat, beatam autem vitam eam solam, quae cum virtute degatur.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? De vacuitate doloris eadem sententia erit.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quis istud possit, inquit, negare? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Polycratem Samium felicem appellabant. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid enim? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Sed ille, ut dixi, vitiose.